Psilocybe Cubensis (Łysiczka Kubańska) - Shroomsy (2024)

W naszej kulturze pojęcie magicznych grzybów rozumiane bywa w dwojaki sposób- budzą podziw i szacunek lub przeciwnie niepewność a nawet strach. Najbardziej rozpowszechnionym i najłatwiejszym w uprawie domowej są grzyby odmiany Psilocybe cubensis w Polsce znana jako Łysiczka Kubańska.

Gatunek psilocybe cubensis najczęściej można spotkać na łąkach i pastwiskach ponieważ jest to grzyb koprofilny tzn rozwija się na odchodach zwierząt hodowlanych. Występuje on naturalnie w Ameryce Północnej, Środkowej, Południowej, Australii i Azji. Łysiczka Kubańska to potencjalnie najpopularniejszy gatunek grzyba psylocybinowego występujący na świecie.

Psilocybe cubensis - czym jest Łysiczka kubańska?

Charakterystyczne dla tego gatunku jest szeroki obszar występowania oraz łatwość uprawy w warunkach domowych. Swoją sławę zawdzięcza zawartej w owocnikach psylocybinie- organicznemu związkowi chemicznemu z grupy tryptamin o strukturze chemicznej 4-PO-HO-DMT.

Dimetylotryptamina (DMT) występująca na końcu powoduje, że ma ona zdolność do łączenia się z receptorami serotoniny w mózgu a to z kolei w zależności od przyjętej dawki wpływa na zmiany percepcji, poprawę nastroju czy uczucie odrealnienia.

Psilocybe cubensis - Historia

Grzyby Psilocybe cubensis, nazywane potocznie “grzybami magicznymi”, mają długą i ciekawą historię. Zostały one po raz pierwszy naukowo opisane w 1906 roku przez amerykańskiego mykologa Franklina Sumnera Earle’a, który znalazł je na Kubie i nadał im nazwę Stropharia cubensis.

Przez kolejne dziesięciolecia inni badacze znajdowali kolejne okazy tych grzybów, jednak ich psychoaktywne właściwości pozostawały nieznane aż do lat 50. XX wieku. Przełomem okazała się wyprawa amerykańskiego etnomykologa R. Gordona Wassona do Meksyku w 1955 roku.

Wasson wziął udział w rytuale z użyciem magicznych grzybów prowadzonym przez słynną uzdrawiaczkę Marię Sabinę, a następnie zebrał próbki grzybów. Zostały one zidentyfikowane jako gatunki z rodzaju Psilocybe, a wśród nich Psilocybe cubensis.

W 1958 roku chemik Albert Hofmann wyizolował z nich psychoaktywne związki - psylocybinę i psylocynę. Odkrycia te zapoczątkowały lawinowy wzrost zainteresowania potencjałem leczniczym i duchowym tych niezwykłych grzybów.

Niestety w 1971 roku, w ramach wojny z narkotykami, grzyby halucynogenne zostały uznane za nielegalne. Na ponad 30 lat zamarły badania nad Psilocybe cubensis. Obecnie jednak przeżywają one swój renesans za sprawą odkrywania ich korzystnego wpływu m.in. na zdrowie psychiczne.

Psilocybe cubensis - systematyka i klasyfikacja

Index fungorum nazwę nadał opierając się na naukowym nazewnictwie grzybów z polskiej wikipedii w następujący sposób:

Psilocybe cubensis - jak je rozpoznać?

Wiele odmian genetycznych gatunku Psilocybe Cubensis sprawia, że identyfikacja danej odmiany bywa dla początkującego zbieracza- amatora zbyt trudna. Z tego powodu należałoby rozważyć pierwsze zbiory pod wprawionym okiem doświadczonego mykologa. Istnieje jednak kilka cech wspólnych w wyglądzie owocników, którymi możesz kierować się przy określaniu dziko rosnącej Łysiczki Kubańskiej.

Kapelusz (Czapka grzybowa) - ich średnica zazwyczaj mieści się między 1,5 a 8 cm. Kapelusze młodychowocników mają kształt stożka natomiast u dojrzałych Cubensis staje się on bardziej wypukły. Kolor kapeluszawaha się pomiędzy odcieniami czerwieni u młodych okazów a wraz z wiekiem stają się jaśniejsze by osiągnąćbarwę od jasnobrązowej do złotej. Tak jak wszystkie części grzyba również kapelusz może sinieć co jestcechą charakterystyczną dla grzybów psylocybinowych.

Trzon - Zazwyczaj gładki o włóknistej strukturze, osiąga długość od 4 do 15 cm a jego średnica wahasię od 0,4 do 1,5 cm. Trzon Łysiczki Kubańskiej młodych okazów jest pusty i biały natomiast z wiekiemstaje się on żółtawy. Bardziej niż jakakolwiek inna część grzyba, może on znacznie bardziej zauważalniesinieć na niebiesko.

U dojrzałych owocników obecna jest pozostałość osłony, którą można zaobserwować jako błoniasty pierścień. Pierścień ten najczęściej jest koloru jasnobrązowego do fioletowo-czarnego gdy grzyb wypuszcza zarodniki a te opadając zaczynają do niego przylegać.

Blaszki - Ciasno rozmieszczone w kolorze od ciemnoszarego ( u młodych owocników) do fioletowo- brązowegou osobników dojrzałych. Blaszki są częścią grzyba, z której to uwalniane są zarodniki. U młodszych okazówsą one częściowo pokryte białą osłoną, która wraz z dojrzewaniem i wzrostem grzyba odrywa się.

W miarę jak zaczyna się proces wypuszczania zarodników blaszki mogą stać się centkowane a ich krawędzie gdziełączą się z kapeluszem zazwyczaj są jaśniejsze niż ich pozostałą część.

Psilocybe cubensis - potencjał psychoaktywny

Wygląd nie jest jedyną rzeczą jaką mogą różnić się Psilocybe Cubensis. Ich potencjał również może się różnić w zależności od szczepu. W tym przypadku siła działania sprowadza się do połączenia czynników genetycznych i środowiskowych.

Jak pisze Jeffrey K. Aronson w swojej książce zatytułowanej “Manson’s Tropical Infectious Diseases” dojrzały grzyb Psilocybe Cubensis może zawierać od 10 do 12 miligramów psylocybiny na każdy 1 gram suszonych grzybów. Należy przy tym wiedzieć, że poziom psylocybiny w zależności od danego szczepu może się od siebie różnić- szczep taki jak Golden Teacher może wytworzyć od 0,4% do 0,8 % psylocybiny podczas gdy inne, silniejsze odmiany jak np Penis Envy może jej wytworzyć nawet ponad 1,7%. (Przypis)

W przypadku odmian dziko rosnących uważa się, że zmienne czynniki takie jak promieniowanie ultrafioletowe i zawartość składników odżywczych w oborniku, na którym rosną grzyby, są głównymi czynnikami odpowiadającymi za moc danego owocnika. Jest to dowód na to dlaczego grzyby psylocybinowe uprawiane w warunkach domowych wykazują mniejszą zmienność i są zazwyczaj silniejsze.

Warto również zauważyć, że im mniejszy grzyb z kolonii tym będzie zawierał on wyższe stężenie psilocybiny/psilocyny na 1 gram w porównaniu do większych okazów. Na tej podstawie można stwierdzić, że 10 gramów małych grzybów będzie silniejsze niż 10 gramów grzybów dużych.

W związku z tymi zmiennymi odpowiednie dawkowanie grzybów jest zawsze częściowo szacunkowe. Nigdy dwa gramy suszonych grzybów nie będą zawierały takiej samej ilości związków psychoaktywnych. To co może pomóc wyrównać a w konsekwencji pozwolić na dokładniejsze dozowanie to mieszanie różnych szczepów i rozmiarów Psilocybe Cubensis.

Psilocybe cubensis – działanie psychoaktywne

Znajdująca się w grzybach Psilocybe Cubensis psylocybina sama w sobie nie wykazuje bezpośredniego działaniapsychoaktywnego. W organizmie jest ona szybko metabolizowana do psylocyny, która przenika przez barierękrew-mózg i oddziałuje na receptory serotoninowe w mózgu, powodując zmiany świadomości. Dlatego podającdawkę grzybów, zwykle sumuje się całkowitą zawartość psylocybiny i psylocyny.

Efekty działania Psilocybe cubensis uzależnione są głównie od dawki, na jaką się zdecydujemy. Przy bardzo małych dawkach (0,2-0,5g suszu) mogą wystąpić ledwo zauważalne zmiany nastroju, niewielka euforia i stymulacja. Nieco większe ilości (0,5-1,5g) wywołują silniejsze pobudzenie, euforię, zaburzenia percepcji – zmianę odbioru kolorów, dźwięków, głębi.

Typowa dawka rekreacyjna Psilocybe cubensis to 2-3g suszu. Powoduje intensywne zmiany świadomości, iluzje i pseudohalucynacje. Zamknięcie oczu skutkuje pojawianiem się wyraźnych, żywych obrazów. Możliwe jest całkowite oderwanie od rzeczywistości, choć pełne halucynacje są rzadkie.

Bardzo duże dawki, 5g suszu lub więcej, prowadzą do świadomości zdominowanej całkowicie przez halucynacje, utraty poczucia własnego “ja”, zaniku granicy między wnętrzem umysłu a światem zewnętrznym. Mogą pojawić się mistyczne przeżycia lub głębokie przemyślenia na temat siebie i wszechświata. Jest to tzw. podróż szamańska.

Choć grzyby Psilocybe cubensis uchodzą za jedne z łagodniejszych i przyjemniejszych psychedelików, przy ich zażywaniu należy zachować odpowiednią uwagę i szacunek. Tylko dobre nastawienie i bezpieczne warunki pozwolą docenić ich niezwykły potencjał psychoaktywny i odkryć głębię własnego umysłu.

Psilocybe cubensis – uprawa

Jednym z wielu plusów jakie przypisuje się Psilocybe Cubensis jest łatwość uprawy tej odmiany. Rosną one właściwie wszędzie tam gdzie jest odpowiednio ciepło i wilgotno oraz tam gdzie mają dostęp do bogatego w składniki odżywcze obornika zwierzęcego. Także w warunkach domowych okazują się równie wytrzymałe i odp*rne.

Mimo, że ich naturalnym środowiskiem do rozwoju jest łajno zwierząt hodowlanych to mogą one z powodzeniem owocować na wielu środowiskach żywicielskich jak np słoma, włókno kokosa, ziarno czy tektura. Należy przy tym pamiętać, że chociaż grzybnia grzybów psylocybinowych jest w pełni legalna to uprawa Psilocybe Cubensis w większości krajów jest zabroniona prawem tam panującym. Decydując się na ich hodowlę w warunkach domowych robisz to na własną odpowiedzialność.

Mimo, że odmiany Łysiczki Kubańskiej charakteryzują się łatwością w uprawie należy przestrzegać kilku istotnych zasad jak np stworzenie odpowiedniego środowiska do wzrostu grzybów (odpowiednia wilgotność, temperatura, ilość promieni słonecznych) czy sterylne praktyki higieniczne (dezynfekcja rąk przed przystąpieniem do badań).

Psilocybe cubensis - Polskie prawo

Psylocybina zawarta w grzybach psylocybinowych jest to substancja psychoaktywna, która tak jak inne podobnie działające substancje są na terenie Polski zakazane.

W naszym kraju prawo dotyczące substancji psychoaktywnych jest jasno określone, a posiadanie, uprawa czy handel grzybami halucynogennymi jest surowo karany.

Wyjątkiem są sprzedawane do obserwacji oraz badań mikroskopowych grzybnie tzw growkity, które umożliwiają badania grzybni (również grzybów psylocybinowych) w warunkach domowych ponieważ nie zawierają one w swoim składzie substancji psychoaktywnych.

Istnieją jednak kraje gdzie psylocybina jest legalna (np Brazylia) dlatego zawsze przed zakupem, uprawą lub zbiorem należy sprawdzić przepisy obowiązujące kraju, w którym się aktualnie znajdujesz.

Psilocybe cubensis - Popularne odmiany

1. Golden Teacher
2. McKennaii
3. Mazatapec